Rozdział 16 "Wszystkiego najlepszego kochanie !"

~ 3 tygodnie później ~

Violetta

Stoję przed wielka białą szafą,aby wybrać sobie komplet ubrań na dzisiejszy dzień.Nie mogę się na nic zdecydować,może przez to iż są dzisiaj urodziny Leosia ! Jestem bardzo podekscytowana ,jego imprezą urodzinową,którą on urządza w swoim domu.W końcu postanowiłam,że założę na siebie : niebieską koszulę z kołnierzykiem w kwiaty na ramiączka,bladoróżową spódnicę,sandały i różowy pasek.

Chociaż,że za tydzień jest Boże Narodzenie,to w Buenos Aires,jest bardzo cieplutko.Można powiedzieć,że upal.Zawsze marzyłam o takich świętach,gdzie pada śnieg,jest przymrozek,zapach żywych choinek,lecz nigdy moje marzenie się nie spełniło.W święta zawsze panują upały.Gdybym mieszkała w Europie to życzenie spełniłoby się lada moment,a tak na śnieg muszę poczekać do marca.Bo wtedy zaczyna się zima.Tęsknie za babcią,która na świętą i tak zawsze przyjeżdża do nas,ale ona śnieg w tym okresie ma na co dzień.Nie żebym jakoś specjalnie przepadała za białym opadem,ale to jest jakoś wtedy inaczej.Ubrana i wyszykowana schodzę na dol.Zaglądam do lodówki i nie wiem na co mam ochotę.Postanawiam zjeść na śniadanie płatki z mlekiem.Do szklanej miseczki,wrzucam odpowiednią ilość czekoladowych kuleczek,a je zalewam zimnym mlekiem.

Gdy kończę jeść posiłek,brudne naczynie wkładam do zmywarki,po czym biorę mój telefon z blatu

i piszę sms-a do brunetki.

Do : Francesca

- Hejka Fran,kiedy będziesz u mnie ?

Od : Francesca

- Za pięć minut będę pod twoim domem.-Kiedy dostałam wiadomość od Fran,szybko zgarnęłam moją torebkę z komody w której miałam :  szminkę,lusterko,portfel.
Wyszłam z domu a moja przyjaciółka już czekała.
- To idziemy ? - Zapytała się ,a ja posłałam jej uśmiech.

- Tak,chciałam się kogoś poradzić,co mam kupić Leosiowi.I wybrałam Ciebie.-Oznajmiłam wesoło,nie mogę się już doczekać imprezy Leona.
- Nie wiesz jak bardzo się ucieszyłam,że wolałaś iść ze mną.- Powiedziała dziewczyna i przytuliła się do mnie.Bardzo uwielbiam Francesce.
- Masz dobry gust,w kwestii chłopaków.- Powiedziałam cwaniacko.
- Castillo,jaka ty jesteś przebiegła.-Zaśmiała się i walnęła mnie swoim łokciem mój brzuch.
- Ale chyba mnie kochasz ? - Spytałam.I tak wiedziałam,że dziewczyna uważa mnie za swoją najlepszą przyjaciółkę.
- Owszem.Nawet bardziej niż ty mnie.-Powiedziała i razem skierowałyśmy się w stronę galerii.

~*~

Jesteśmy z Fran w galerii od ponad dwóch godzina a ja nadal nie mogę się zdecydować co  chciałabym kupić mojemu Misiakowi.Jednak chyba postawię na koszulę granatowo-białą w kratkę z HM i do tego dokupię jego ulubione perfumy,których zapach mogę wąchać cały czas.

- Fran,w końcu się zdecydowałam na tą koszulę.

- No jest śliczna.taka w rodzaju Leona.Mój Marco woli zwykłe T-shirty.Według mojego gusta.Jest

idealna dla twojego ukochanego.

- Tylko pójdę jeszcze po jego ulubione perfumy i możemy zbierać się domu.-Mówię do brunetki i kieruję się do kasy,przy której płacę za prezent dla Leona.

Leon

Dzisiaj obudzili mnie rodzice z samego rana,którzy weszli do mojego pokoju i zaczęli śpiewać Happy Birthday !

Happy birthday to you,
Happy birthday to you,
Happy birthday dear Leon,
Happy birthday to you!

Zaskoczyli mnie,muszę przyznać,że sam o nich zapomniałem.Po odśpiewaniu piosenki,podali mi babeczkę ze świeczką,którą mam zdmuchnąć.Czego mogę sobie życzyć ? Już wiem,ale zachowam to dla siebie.

- Synku,jeszcze raz wszystkiego najlepszego !

- Dziękuję,że pamiętaliście.Mam kochanych rodziców.

- O to twój prezent.

- Lał,nowy zegarek.Jest odlotowy.Jeszcze raz wam dziękuję,mieć was to prawdziwy skarb.- Po chwili moi rodzice wychodzą z pokoju.Sprawdzam mój telefon,widzę,że przyszła wiadomość,szybko ją otwieram.

Od : Violcia <3

Wszystkiego najlepszego kochanie ♥!

Do : Violcia <3

Pamiętałaś ? Dziękuję skarbie <3

Od : Violcia <3

Jak mogłabym nie pamiętać.do zobaczenia wieczorem ;)

Wstałem z łóżka i je zaścieliłem,wyciągnąłem z szafy potrzebne ubrania i skierowałem się do łazienki,tam wziąłem prysznic.

~ Godzina 17:00

Violetta

Stoję przed dębowy drzwiami od pokoju Leona zastanawiam się czy powinnam wejść czy raczej poczekać na niego.Do domu wpuściła mnie matka szatyna,która razem ze swoim mężem wychodzą aby Leon mógł spokojnie bawić się z przyjaciółmi.Jestem ubrana w to :

 a w ręku mam zapakowany dla niego prezent.Liczę na to,że spodoba mu się.

Gdy wchodzę do jego pokoju,stoi on prawie nagi,przede mną w jego pokoju.Przygryzam wargę.Mam wielką ochotę się na niego rzucić.Choć sama niedawno odmówiłam mu tego.Ale pożądanie zawsze jest wielkie.Jest w samych spodniach,a jego tors jest idealny.Musi zapewne dużo ćwiczyć.

- Skarbie dobrze,że jesteś musisz mi pomóc wybrać,która bardziej mi będzie pasować.-Zwraca się do mnie,zauważając moją obecność w jego pokoju,a potem pokazuję mi swoje dwie koszulę.

- Kochani,myślę,że one nie będą Ci potrzebne.- Mówię do chłopaka.A on przybiera lekki grymas.

- Violu ty ślicznie wyglądasz,pozwól mi też.

- Nie o to mi chodziło.Życzę ci jeszcze raz wszystkiego najlepszego.- Mówię i po darowuję mu upominek.

Po czym jednocześnie siadamy na jego łóżku.

- No,misia.Ty wiesz co mi jest potrzebne.Bardzo Cię kocham ! - Całuje moje usta.

- Ja tez ! Lepiej się ubierz bo rzucę się na Ciebie.

Diego

Razem z Dominicą stoi przed drzwiami państwa Verdas.Leon swoje urodziny urządza w swoim domu jestem ciekawy jak zareaguję na Dominice.Czuję,że moja towarzyszka jest zestresowana,chociaż od razu zgodziła się iść ze mną na przyjęcie urodzinowe.Nagle przed nami otwierają się drzwi,a w nic staję solenizant,z chytrym uśmieszkiem.Już ja wiem,co on sobie pomyślał.

- Wszystkiego najlepszego stary ! - Powiedziałem do szatyna i podałem mu prezent.

- Dzięki Diego,fajny z Ciebie kumpel.- Odpowiedział Leon.

- Nie musisz mi dziękować.

- Wejdziecie ? Diego nie przedstawisz mi swojej partnerki ? - Spytał Leon z wyrzutem sumienia,że odstawiłem brunetkę na dalszy plan.

- Ah no tak.Dominica poznaj Leona.Leon to Dominica.- Ucisnęli swoje dłonie.

- Cześć Leon życzę ci wszystkiego najlepszego i spełnienia wszystkich twoich marzeń.

- Dziękuję.- Pocałował jej policzek,troszkę zrobiłem się zazdrosny z wykonanego jego gestu,ale przecież jest to mój kumpel,który ma urodziny,więc nie będę się gniewał.

- Leoś słuchaj gdzie trzymacie serwetki ? - Nagle usłyszałem głos Violi.A po chwili zjawiła się w drzwiach.

- W górnej szafce na lewo.
- Hej Diego,a to kto ? - Spytała wesoło.
- To jest Dominica.
- Cześć jestem Violetta.
- A ja Dominica,przyjaciółka Diego.
- Może chcesz nam pomóc ?
- Z miłą chęcią.
- Nie będziesz musiała cały wieczór spędzić z osobą o odmiennej płci.
- Masz rację.- Kiedy poszły do kuchni,Leon zaczął swoją przemowę.
- Oj Diego,nieładnie nas tak wczoraj potraktowałeś.Myślę,że masz dobre usprawiedliwianie.
- Leon,ja ci wszystko wyjaśnię.Po prostu wczoraj spotkałem Domi,i tak jakby zaproponowałem jej kawę.Nie bądź zły.Zależy mi na niej.
- Szybki jesteś,wczoraj już ją poznałeś a zależy ci już na niej.
- Zrozum kolegę.
- Ja wierzę ci i wiem,że dziewczyna jest zawsze na pierwszym miejscu.Musisz tylko pogadać z resztą chłopaków i wszystko będzie w porządku.-Poklepał mnie po plecach dodając mi otuchy.
~*~
Z chłopakami wszystko sobie wyjaśniłem.Myliłem się,myślałem,że to będzie  trudniejsze do osiągnięcia.Nagle usłyszałem śmiejącą się Domi,która wychodziła z kuchni i kierowała się w moją stronę.
- Diego,chcę ci podziękować,że zabrałeś mnie ze sobą na urodziny Leona.Dzięki tobie poznałam fantastyczne dziewczyny,które mają tyle energii.- Powiedziała wesoła,chyba musiało się jej podobać.
- Mówiłem ci,że szybko się za klimatyzujesz.- Powiedziałem.
- Dlatego jestem Ci wdzięczna i dłużna za wszystko co to tej pory dla mnie zrobiłeś.Co mogę dla Ciebie zrobić ? Tylko mów szczerze !
- Chodźmy zjeść tort urodzinowy.-Poszliśmy w stronę stołu na,którym były kawałki tortu.Jedzonego z nich szybko wcisnąłem do buzi.Na co Dominica się zaśmiała.

- Z czego się śmiejesz ? - Zapytałem śmiejąc się.
- Ubrudziłeś się.
- Tutaj ?
- Nie bardzie w lewo.A wiesz co lepiej będzie jak ja to zrobię.- Kiedy serwetką starała mój pobrudzony policzek od tortu,wtedy przypadkowo nasze spojrzenia się  spotkały. Zahipnotyzowałem się jej czekoladowymi oczami jeszcze takich ślicznych oczu nie widziałem.Były jak niezmierne morze,których pragnął z wielkim pożądaniem.Aż w końcu przerwał nam jej telefon.
- Przepraszam,wrócę za chwilkę.-Wydukała speszona i poszła w ustronne miejsce aby porozmawiać z kimś kto do niej dzwoni.Kiedy brunetka odeszła obok mnie pojawiła się Violetta.
- Fajna jest ta twoja przyjaciółka.-Oznajmiła szatynka.
- Mówiła o was same dobre rzeczy.- Odpowiedziałem jej.
- Tylko rozmawiałyśmy.Muszę Ci powiedzieć,że ona chyba nie traktuję cię jak zwykłego przyjaciela.
- Co masz na myśli ?
- Poleciała na takiego Misiaka,jakim jesteś ty.
- Violu,sprecyzuj swoją wypowiedz.
- Lubi cię za to kim jesteś a nie jak wyglądasz.Tylko jest trochę nie śmiałą.Bardzo nie lubi opowiadać dlaczego tu wróciła.Myślę,że ktoś kiedyś wyrządził jej wielką krzywdę.Nie zmarnuj tego,jest wspaniała taka inna,ale szybko ją można stracić.
- Zapamiętam.Jesteś najlepszą przyjaciółką.Lubię z Tobą rozmawiać.
- A ja z Tobą.
- Diego czy mógłbyś mnie zawieść już do domu ? - Koło nas pojawiła się brunetka.
- Domi,dlaczego tak szybko idziesz ? - Spytała Viola.
- Moja mam dzwoniła,mamy w domu gościa.
- Okey,trzymajcie się.- Oznajmiła Violetta.
- Do zobaczenia Violu.
- Hej !

Ludmiła

Urodzinowa impreza Leona trwa w najlepsze wszyscy się nieźle bawią.Wzrokiem szukam Federico, mam nadzieję,że uda mi się z nim porozmawiać.Nagle na mojej tali czuję męskie ręce,odwracam się w jego stronę i widzę w nim uśmiechniętego Federico.Na jego dotyk wzdrygnęłam.

- Nie rób tak więcej.Przestraszyłeś mnie.

- Nie chciałem nic Ci zrobić,chciałem z Tobą porozmawiać.
- Bardzo dziwne mamy te same myśli,też chciałam zamienić z Tobą kilka słów.
- Ty ty zacznij pierwsza.
- A ja nalegam żebyś to jednak ty powiedział pierwszy.
- Nie zabiorę Ci dużo czasu,chciałbym abyś wiedziała,że nigdy nie spotkałem w moim życiu tak wyjątkowej osoby jaką jesteś ty ! Przy tobie,zawsze czułem,że jestem dla kogoś potrzebny,że ktoś mnie kocha.Teraz czuję zwykłą pustkę,która został mi po tobie.Brakuje mi twojego uśmiechu,naszych rozmów do późna na Skype,brakuję mi całej Ciebie.Zrozumiem cię jeśli mi nie odpowiesz,ale chcę żebyś wiedziała,że bardzo Cię kocham.

- Federico...- Chciałam coś powiedzieć,ale jak zwykle musiał mi przerwać.
- Nie,nie musisz nic mówić.Wiem,że nie chcesz być ze mną.- Powiedział smutny i opuścił głowę na dół,wgapiając się w podłogę.
- Głupolu daj m dość do słowa ! Ja czuję to samo co ty,bardzo Cię potrzebuję.Spróbujemy od
nowa ? - Odpowiedziałam mu,byłam zadowolona z tego,że nie zapomniał o mnie.To znaczy,że jeszcze mu na mnie zależy.
- Bardzo Cię kocham ! - Szepnął mi do ucha.Chyba marzenia się spełniają,bo moim marzeniem jest właśnie on,Federico.
- Ja Ciebie też kocham ! - Odpowiedziałam mu,a nasze usta złączyliśmy w jedność.Jestem szczęśliwa,od teraz próbuję wszystko w moim życiu na prawić,nawet relację z moją mamą.

~*~            ~*~

Hejo kochani ♥! Jestem z was bardzo dumna,

dziękuję wam za te 11 komentarzy :)

Jesteście wspaniałymi osobami,uwielbiam was ;***

No,i zaskoczeni,że pogodziłam fedemiłę ?

Chciałam ich połączyć w magiczny sposób i myślę,że mi się udało ;)

Chciałabym wam życzyć przede wszystkim Wesołych Świąt !

Życzę wam wspaniałych Świąt Bożego Narodzenia.Spędzonych w

cieplej i rodzinnej atmosferze,dużo zdrowia i bogatego mikołaja ;**

Chcę aby was nigdy nie opuściła wena twórcza na nowe rozdziały,abyście

byli i na zawsze ze mną zostali na moim blogu <3

Życzę wam szampańskiej zabawy sylwestrowej :)

Rozdział 17 = dzisiaj nie ma szantażu,cieszmy się świętami ^^