Rozdział 12 "Ja Ciebie też kocham"

                           * Nim odejdziemy stąd,obudź mnie !

                                      Sen co nas dzieli,zakończy się !

                                  Wiem.

Rozdział z dedykacją dla Viki Verdas

Violetta

Z samego rana do naszego pokoju zaczęły padać promienie słoneczne,które wybudziły mnie z pięknego snu,przetarłam swoje powieki,sięgnęłam po telefon z etażerki i sprawdziłam godzinę,dochodziła 9:00

a wszystkie dziewczyny jeszcze głęboko spały.Zwlokłam swoje ciało z łóżka chwyciłam czystą bieliznę,biały T-shirt i niebieskie rurki i powędrowałam do toalety.Tam wzięłam prysznic,wysuszyłam włosy i ubrałam się w wcześniej zaplanowane rzeczy.Wychodząc,z łazienki włosy związałam w niechlujnego koka.Kiedy weszłam do pokoju każda z dziewczyn siedziała na swoich łóżkach i były już wyszykowane.

- Co wy tak wcześnie na nogach ? Jak wychodziłam do łazienki spałyście w najlepsze.-Byłam zdziwiona moje przyjaciółki nigdy nie wstawały tak wcześnie jak ja,są zwolenniczkami długich snów.

- Po prostu coś nas obudziło,a raczej można powiedzieć kto.- Powiedziała Naty,jeszcze zaspanym głosem.

- Nadal nie rozumiem ? Co wam przeszkodziło w spaniu ? - próbowałam się dowiedzieć,kto taki ich obudził.

- Twój telefon,Romeo się odzywa i nie daję nam spokoju.Dzwonił bardzo długo.- Przyznała się Ludmiła.

- Odebrałyście go ?

- Nie no co ty,cudzych rzeczy nie tykamy.-Powiedziała Francesca.

- Serdecznie was przepraszam.

- My też,bo przeczytałyśmy sms-a od niego,ze przyjdzie po Ciebie o tej godzinie,na którą byliście umówieni.

- To dobrze.

- Dlaczego nic nam nie powiedziałaś,że razem znowu gdzieś wychodzicie ? - Spytała się Ludmiła

- Nie chciałam was zadręczać swoimi problemami.A tak w ogóle to gdzie jest Cami ?-Spytałam zmartwiona.

- Wyszła,Pablo prosił ją o pomoc.-Oznajmiła Francesca.

- Yhmm.A jadłyście śniadanie ? 

- Nie i powiemy ci,że jesteśmy strasznie głodne.-Powiedziały na równi.

- No to idziemy,zbierajcie się.- Popędziłam je,bo sama odczuwałam lekki głód.

- Dziewczyny,ja nie mam apetytu lepiej idźcie a ja później sama wyskoczę coś zjeść.- Powiedziała Ludmiła,

z lekka zamartwiłam się jej zachowaniem.

- Jesteś tego pewna ? - Zapytałam się jej,myślę,że chce się od nas odciąć,jakby się nas obawiała.

- Na pewno,idzie.- Uśmiechnęła się w naszą stronę,od razu poczułam ulgę,że to nic takiego.

- Jak chcesz.-Rzuciła krótko Francesca w stronę blondynki.

- To pa,trzymaj się.- Powiedziałyśmy wszystkie na równo.

- No hej.-Pożegnała się z naszą trójką a my po chwili zginęłyśmy z jej widoku.

Camila

Jestem zmartwiona i całe moje myśli błądzą wokół Ludmiła,jak mogę jej pomóc ? Zadaję sobie bezustannie to pytanie,na które nie znam odpowiedzi.Może powinnam starać się odbudować jej związek,tylko jak ?

Jak to ona uznała dla Federica liczy się szczerość i zaufanie,a on do niej stracił.Violetta uznała,że nie będzie się mieszać z tego względu,że brunet jest jej bratem a blondynka najlepszą przyjaciółką,pewnie sama bym tak postąpiła,jak nie inaczej.Chyba zacznę namawiać Lu aby zaczęła walczyć o miłość jej życia,bo szybko jej ucieknie sprzed nosa.Życie jest tak bolesne,że gdzie byśmy nie stali zawsze oberwiemy w dupsko,taki już jest nasz los,niewdzięczny.Weszłam do pokoju dziewczyn,czyli także do mojego,Luśka płakała na swoim łóżko,a wokół niej tarzały się białe zużyte od płaczu chusteczki.

- Ludmiła,co ty z sobą zrobiłaś.- W tym pokoju panował istny chaos.

- Nie mam sensu żyć,nie jestem nikomu potrzebna,a już zwłaszcza przez kogoś kochana.

- Przestań się użalać nad sobą.Kochana jesteś wspaniałą dziewczyną,może i popełniłaś błąd,ale jesteś człowiekiem,który ma prawo do błędu.-Próbowałam ją pocieszyć i tak wiedziałam,ze na marne bo blondynka jest upartą kobietą.

- Tylko,że Federico woli idealnych ludzi.A ja do nich nie należę.- Odgryzła się mi,jakbym ja była winna.

- Wcale nie woli,te słowa,które wszystkie skierował je do Ciebie założę się,że powiedział to z emocji,bo go ponosiły i nic więcej.Na pewno Ci wybaczy kiedy zaczniesz o siebie dbać i w końcu zawalczysz o niego.

- To tylko złudne marzenia,które się nie spełnią.-Powiedziała bez żadnego przekonania w głosie.

- Od kiedy jesteś taką pesymistką.Gdzie jest ta wesoła i zawsze uśmiechnięta Ludmiła ?

- Znikła.-Powiedziała cicho i zauważyłam jak kilka kropel spadło na jej białą bokserkę.

- Przestań gadać bzdury i zacznij poważnie mnie traktować.

- No dobrze,przepraszam Cię,ale ja nie chcę iść dalej bez Federica.

- To co odmieniamy cię ? - Spytałam radosna,byłam bardzo podekscytowana tym pomysłem,

wreście mogę się wykazać jako stylistka.

- Jeśli tylko potrafisz,sprawy zostawiam w twoje ręce.- Odpowiedziała bez najmniejszego entuzjazmu.

- Twoja wola zostanie spełniona.-Najpierw zabrałam się za ubiór przyjaciółki,podeszłam do jej szafy z garderobą i zaczęłam szperać wokół ślicznych ubrań jakie tam się znajdowały.Po kilku minutach wybrał dla niej odpowiedni strój : Pomarańczową sukienkę Mohito z plisowanym dołem na ramiączka, Złote bolerko na 3/4 rękawy,Srebrny pasek,do tego torebka w panterkę i buty pomarańczowe neonowe szpilki.Będzie wyglądała w tym cudnie i nikt jej się nie oprze.Dalej zajęłam się jej blond włosami.Najpierw je rozczesałam

a potem na nie nałożyłam spray przeciw ochronny przed gorącymi sprzętami do włosów .Wyszły jej śliczne lokowane włosy.Jestem zadowolona z mojej pracy.Makijaż zostawiłam w rękach blondyny,pożegnałam się 

z nią i ruszyłam na spotkanie z Brodueyem.Kiedy szłam na spotkanie z nim na mój telefon przyszedł sms,a treść jego taka :

Od : 678908342

" Cześć kwiatuszku,kiedy ponownie Cię zobaczę " - zdziwiłam się na maksa kto może przesyłać mi takie głupie wiadomości,a może mój ukochany postanowił pobawić się w romantyka.Postanowiłam odpisać,z myślą,że to jest Broduey.

Do : 678908342

"Niedługo się zobaczymy,kochany "

Od : 678908342

" Mam taką nadzieję,czekam " - Po tym sms-ie od niego więcej do niego nie napisałam tylko kierowałam się wyznaczone miejsce mojego spotkania z Miśkiem.

Leon

- Chłopacy to ja będę leciał.-Krzyknąłem do chłopaków.

- Tak,tylko nie stchórz.-Powiedział Andres

- Przysięgam,że wyznam jej to.-Oznajmiłem im wesoło,że sam nie wierzę w to co się ze mną dzieję.

- No nareście rozsądek przemówił do Ciebie.-Poklepał mnie  po plecach Diego.Wyszedłem z naszego pokoju zapukałem do dziewczyn.Otworzyła mi Violetta,która była ślicznie ubrana,w to.

- No cześć śliczna,gotowa ?

- Gotowa na co ?

- Na wspólne wyjście ze mną.-Powiedziałem uradowany i zaśmiałem się.
- jak nigdy w życiu.-Odpowiedziała mi.
- Wiesz co ?Ślicznie wyglądasz za każdym razem gdy na Ciebie patrzę.
- Oj już chodźmy.-Pociągnęła nie za rękę,zamknęła drzwi wyszliśmy z hotelu.
- Jak chcesz.-Oznajmiłem i chwyciłem ją za rękę,na co nasze ręce splotły się.Po 10 minutach drogi dostaliśmy się pod najlepszą restaurację w tym mieście,Viola troszkę zdziwiła się co robimy w tym eleganckim lokalu ale wyjaśniłem jej żeby o nic nie martwiła.
- Dobry wieczór zamawiałem stolik dwuosobowy na nazwisko Verdas.Czy jest taka rezerwacja.
- Tak zaprowadzą państwa tylko poproszę dowód do sprawdzenia danych.
- Okey,proszę.
-Dziękuję bardzo serdecznie,życzę udanej kolacji.
- Leon ja nic z tego nie rozumiem wystarczyłaby zwykła knajpka.
- Przestań ważne,że postarałem się i zrobiłem to dla Ciebie.
- Ja nie jestem wybredna,tylko dla mnie liczysz się tylko ty i ja.Ale jeśli mnie już tu zaprosiłeś to nie odmówię.
- Cieszę się.
- Co państwo zamawiają ?
- Ja poproszę Sole Meuniere i zwykłą wodę gazowaną.-Pierwsza zamówienie złożyła Violetta,po czym kelnerka zanotowała jej zamówienie.
- A dla pana ? - Spytała sympatycznym głosem.
- Poproszę to samo co ta pani.-uśmiechnąłem się do niej.
~Godzinę później~
- Leon,jak długo będziemy chodzić po tym parku,jestem zmęczona po tej kolacji a na dodatek nic mi się nie chce.-Zaczęła narzekać.
- Violu,proszę o jeszcze chwilę cierpliwości,muszę coś ci powiedzieć,ale nie tutaj.-Spojrzałem w jedną stronę i znalazłem to wyjątkowe miejsce.-Już wiem gdzie pójdziemy,choć.
- Ale po co tam idziemy.
- Przekonasz się,chodź.-Chwyciłem jej dłoń i zacząłem kierować się z nią w tamto miejsce,dopóki nie zatrzymała się.
- W takich butach jest to niemożliwe.-Wskazała na swoje dość wysokie buty.
- To wskakuj mi na barana.-Kiedy upewniłem się,że wskoczyła mi na plecy,zacząłem kierować się z nią,wcale nie była ciężka,ważyła dosłownie jak piórko.
- Wiesz co jesteś strasznie wygodny.-Powiedziała i wtuliła się we mnie jak w pluszowego misia co mi wcale to nie przeszkadzało,byłem wręcz zadowolony z czynów szatynki.
- Dobrze wiedzieć.-Zaśmiałem się za co oberwałem od Violetty.
- Nie wolno śmiać się ze słabszych.-Kiedy to powiedziała dotarliśmy w ustronne,ale śliczne miejsce.
- Ale tu cudownie.-Rozmarzyła się,Verdas jeden punkt dla Ciebie.
- Violu chciałbym Ci coś ważnego powiedzieć.Wiesz,ze bardzo długo się przyjaźnimy w końcu jesteśmy przyjaciółmi od przedszkola,ale od dwóch miesięcy czuję jakbym był kimś ważniejszym twoim życiu tak jest również ummie.

Nie chcę abyś była tylko moją przyjaciółką,Kocham Cię Violetta i chcę być z Tobą na zawsze. -Po mojej przemowie złączyłem nasze usta w jedność,to był właściwy moment,czułem to.

Broduey

Czekam na moją rudowłosą piękność w kawiarni " Coffe" słyszałem,że jest jedną z najlepszych tutaj w okolicy.Jest tu całkiem przyjemnie,po całym lokalu rozchodzą się piękne zapachy kawy,soków czy nawet aromatycznych herbat,które są najlepszym cudem w kawiarence.Lepszego miejsca na spotkanie z Camilą nie mogłem wybrać,ciekawe czy przyjdzie może zapomniała ? Raczej jest o nie możliwe,ona ma dar do pamiętania różnych dat.Z czego jestem z niej dumny.Nagle ktoś zasłonił mi oczy wiedziałem,że to ona i nawet nie miałem ochoty,drażnić się z nią.Nie potrzebuję kolejnych kłótni o drobiazgi z Camilą.

- Zgadnij kto to ! - Rozkazała a jej tętno nie było równomierne słychać było,że się spieszyła.

- Czy to nie przypadkiem moja cudowna piękność,ukochana mojego serca Camila ?

- Zgadłeś Pysiaku,co chcesz w nagrodę.-Zaśmiałem się,jest taka rozrywkowa.

- Buziaka,ale może być tylko w policzek.- Powiedziałem dosyć skromnie,nie oczekuję za wiele.

- Proszę,kochanie.Czekałeś na mnie długo ?- Pocałowała mnie tam gdzie nakazałam.

- Wcale,nie spóźniłaś się,to ja byłem przed czasem.-Próbowałem uspokoić ją,z wszelkich zmartwień.

-Aha,czujesz te aromaty ? - Spytała się i zaciągnęła się nimi ponownie.

- Yhmm,to najpiękniejsza rzecz zaraz po Tobie.-Powiedziałem jej to w uroczy sposób,że się rozmarzyła.

- Okey,już mi tak nie schlebiaj.- Uśmiechnęła się w moją stronę.

- Zamówisz coś do picia a ja pójdę do toalety.-Oznajmiła.

- Pewnie,tylko co ? Może być sok ? - Spytałem się jej dla pewności.

- Tak,tylko pamiętaj pomarańczowy.- Pogroziła palcem po czym ruszyła do łazienki.

- Przepraszam czy mogę zamówić dwa soki pomarańczowe.-Podszedłem do kelnerki i zamówiłem soki.

- Tak,za chwilę przyniosę zamówienie.- Powiedziała uroczo i uśmiechnęła się do mnie przyjaźnie.
Nagle usłyszałem,że Camila dostała wiadomość postanowiłem sprawdzić od kogo ona jest,może ktoś ze szkoły nas szuka.

 Od : 678908342

" Czekałem an Ciebie,ale nie przyszłaś,czekam nadal kochanie" - Czy Camila ma innego,zdradza mnie na boku a przy okazji oszukuję.Nie muszę się opanować i na spokojnie z nią pogadać to wyjdzie na lepsze niż krzyki.

- Już jestem,a nie ma jeszcze naszego zamówienie ? - Powiedziała radosna,a kiedy zobaczyła moją minę jej szczęście też znikło z twarzy.
- Za chwilę będzie,dostałaś sms'a sprawdź.- Powiedziałem bez entuzjazmu,ta wiadomość wbiła mi nóż w plecy.
- Tak,to już sprawdzam.-Powiedziała po czym zaczęła czytać wiadomość,kiedy ją przeczytała odłożyła telefon na bok i nic mi nie powiedziała,a ja gotowałem się w środku.
- Zdradzasz mnie ? - Spytałem się wkurzony,zachowaniem Camili.
- A wątpisz w to ? - Odpowiedziała pytaniem na pytanie,ale była podenerwowana.
- Powoli,dostałaś bardzo romantycznego smsa od kogoś.-Prychnąłem.
- Ja mogę Ci to wszystko wytłumaczyć.-Oznajmiła z wielkim przekonaniem.
-Czekam na to !
- Pierwszego dostałam kiedy szłam na naszą randkę,myślałam,że to ty piszesz,bo nie możesz się doczekać,a teraz sama nie wiem kto to może być.Wierzysz mi ?
- Yhmm.-Odmruknąłem.
- Wiem co zrobić abyś uwierzył mi na sto procent ?
- Co takiego ? - Spytałem nieświadomy tego co chcę mi pokazać.
- To.

Kiedy mnie całowała poczułem to,że naprawdę i szczerze mnie kocha,jak ja mogłem być głupi i zwątpić w nią,z przyjemnością oddałem ten pocałunek.

- Kocham Cię i ufam tobie.-Wyznałem.
- Ja Ciebie też kocham.-Odpowiedziała i przytuliła się do mnie.
- Obiecuję,że znajdę tego typka co wysyła takie bzdury.-Postanowiłem znaleźć tego gamonia od tych tajemniczych wiadomości.
- Dziękuję.-Wtuliła się we mnie,a ja poczułem jej bijące ciepło,to znaczy,że jest szczera wobec mnie.

Ludmiła

Spaceruję sobie samotnie po pięknym Paryżu.Wiem,że obiecałam Camili,że zacznę walczyć o bruneta ale dzisiaj nie mam na to siły,dobrze,że przekonała mnie do odświeżenia mojego wyglądu w tych zestawach czuję się świetniej niż przedtem.Przez jakiś czas mijam śmiejące się pary,które idą za ręką i się przytulają,brakuje mi tego,kiedy byłam jak szczęśliwa z Federico,ale to przeszłość.

Nie powinnam marzyć o tym,że może kiedyś jakimś cudem ja i mój ukochany znowu będziemy razem,muszę żyć teraźniejszością aby jakoś zdać ten ostatni rok Liceum.Będzie mi wszystkich brakować,raczej będziemy się spotykać wszyscy razem w weekendy i znowu wybiegam za daleko.

Ja już chyba tak mam,że lubię myśleć co będzie za jakiś czas i tak mi dobrze z tym.Właśnie dotarłam pod Wieżę Eiffla,wywarła na mnie wielki podziw.Zapatrzyłam się tak na nią i nie zauważyłam jak wpadłam na kogoś a moje ciało odbiło się o boskie mięśnie,jak podejrzewam musi być to jakiś chłopak.Spojrzałam na niego i się nie myliłam z wyglądu przypominał Francuza.

- Je suis désolé, je ne voulais pas que vous tombez juste que je regardais (Przepraszam,nie chciałam na Ciebie wpaść po prostu zagapiłam się ) - Ten chłopak był naprawdę przystojny,brązowe włosy,ciemny kolor oczu zahipnotyzowały nie.

- Rien ne se est passé tellement de beaux êtres peuvent tomber sur moi chaque jour.

( Nic się nie stało takie piękne istoty mogą na mnie wpadać codziennie.)

- Arrêtez ce ne est pas vrai.(Przestań,to nie prawda.)

- Vous venez de Buenos Aires ? ( Pochodzisz z Buenos Aires ? )

-  Oui, et où êtes-vous ? ( Tak,a ty skąd jesteś ? )

- Je vis dans BA, et de repartir.( Mieszkam w BA,a pochodzę stąd.)

- Naprawdę jesteś z Buenos Aires ? Mogłeś mówić tak od razu,nie musiałabym wygimnastykować języka.

- Chciałem zobaczyć jak dobrze mówisz po francusku.-Oznajmił i pokazał mi rząd swoich olśniewających białością zębów.

- I co ? - Spytałam wesoło,jeszcze nigdy się tak przy nikim innym nie czułam jak przy nim.

- Nie dość,że jesteś piękna to tak ślicznie mówisz w moim języku,bardzo mi się to podoba.

Mogę dostać twój numer.-Powiedział to tak seksownie,ze nie umiał mu odmówić.

- Pewnie i przepraszam za moje maniery jestem Ludmiła.-Podałem mu rękę.

- A ja Alex,miło mi.-Uścisnął ją.

- O to mój numer ! - Pokazałam mu mój telefon na którym był wyświetlony mój numer.

- A możesz mi go wpisać,będę wdzięczny.-Poprosił mnie tymi słodkimi oczyszczaki.

- Proszę.

- Dziękuję,śliczna.Masz jutro czas ?

- Ona nie ma czasu i nie podrywaj jej.-Usłyszałam za sobą jakiś znajomy głos,kiedy się odwróciłam zdziwiłam się maksymalnie.

- Federico co ty tutaj robisz ? - Spytałam się zaskoczona widząc go tu właśnie teraz.

- Akurat pojawiłem się w odpowiednim monecie.- Powiedział stanowczo,patrzył z nienawiścią na Alexa,jakby chciał go udusić.

- No chyba nie sądzę.-Odpowiedziałam mu.

- Lepiej będzie jak pójdę.-Zwrócił się do mnie francuz.

- Dobrze myślisz.-Odszczekał się mu Federico.

- Do zobaczenia Ludmiła.-Pocałował mnie w policzek i odszedł.

- Część Alex.-Zdążyłam się z nim pożegnać.Kiedy odszedł od nas naskoczyłam na mojego byłego.

- Co ty robisz do jasnej cholery ? - Krzyknęłam podirytowana.

- Bronię Cię przed francuzem,który leci na śliczne panienki.-Powiedział cicho i z zmatowionym głosem.

- Nie miałeś prawa tego zrobić.-Krzyknęłam na niego,dopiero co poznałam Alexa a on już go ocenia.

- Chcę z Tobą wszystko to wyjaśnić,nie mogę bez Ciebie dnia wytrzymać.- Wyznał z kruchą w głosie,zrobiło mi się szkoda jego ale postanowiłam być twarda i taka będę.

- Jest już za późno,nie chcę z Tobą rozmawiać,zraziłeś mnie do siebie.

- Dajmy sobie jeszcze jedną szansę.-Poprosił mnie tym swoim błagalnym głosem,nie dam się mu tak łatwo nie ze mną takie numery.

- Nie mam ochoty z Tobą rozmawiać,idę.-Chciałam go wyminąć ale chwycił mnie za nadgarstek,spowodował to,że odwróciłam się w jego stronę.

- Poczekaj,muszę Ci coś powiedzieć. Śliczne wyglądasz.-W środku aż cała podskoczyłam,zauważył to,ze zmieniłam coś w swoim wyglądzie.

- Żegnaj Federico.-Odpowiedziałam naburmuszona,a łzy znowu zaczęły mi cieknąć,co ja znowu zrobiłam,zakończyłam definitywnie związek z Federico,jestem bezmyślna.

~*~             ~*~

* Blue Cafe "Zapamiętaj"

Dziękuję wam wszystkim za wszystkie miłe słowa 
pod Rozdziałem 11,jesteście wspaniali ♥

Camila zaczyna dostawać dziwne sms-y,czy nadawca skończy na tych SMS-ach
lub może zacznie wysyłać ich więcej :)

Przypominam,że w moim opowiadaniu jest dopiero listopad ;)

Wszystkiego dobrego z okazji Mikołajek ♥

Rozdział 13 = 9 komentarzy ;*** ( Wierzę w was ) <3